„Ratna arhitektura – Sarajevo: ranjeni grad“

I Asocijacija arhitekata Sarajevo dala je svoj doprinos u svjedočenju o razaranju opkoljenog Sarajeva u Evropi i svijetu. Izložba „Ratna arhitektura – Sarajevo: ranjeni grad“ pripremana je pod surovo teškim ratnim okolnostima, od maja 1992. do oktobra 1993, od strane Mirsada Ćesovića, Borislava Ćurića, Nasifa Hasanbegovića, Darka Serfića i Sabahudina Špilja. Bila je to opsežna multimedijalna izložba koja je dokumentovala uništavanje arhitektonske baštine u Sarajevu kroz fotografije, filmove, audio zapise i lična svjedočanstva. U martu 1994. petorica članova Asocijacije arhitekata Sarajevo, koji su radili na njenoj pripremi, dobili su priliku da sa izložbom spakovanom u dva sanduka izađu iz grada. Od tada, misija izložbe bila je da informira međunarodnu javnost o jednom od glavnih oblika agresije – uništavanju gradskih površina i arhitekture.

Izložba je prvobitno je bila otovrena u Pompiduovom centru u Parizu, nakon čega je dobila poziv za gostovanje u nekoliko drugih evropskih muzeja. Pored toga što je prikazivla stepen oštećenja sarajevske arhitekture imala je za cilj da potakne i pozove finansijsku podršku za obnovu i proces rekonstrukcije grada. Od 4. februara do 18. marta 1995. izložba „Ratna arhitektura – Sarajevo: ranjeni grad“ je gostovala u New York-u zajedno sa još jednom izložbom Asocijacije arhitekata Sarajevo „Snovi i realnost“ čiji su autori bili 35 sarajevskih arhitekata sa koordinatoricom Rajkom Mandić na čelu. Nakon objavljivanja članka u New York Timesu u februaru 1995, interes javnosti za izložbe je još više porastao i organizirana je turneja po Sjedinjenim Državama.