Kako djelovati |
Kultura, Posjete |
---|---|
Mapa solidarnosti |
Francuska, Le Mans |
Hronologija |
1993 |
Théâtre du Radeau
U okviru podrške i mobilizacije solidarnosti za Bosnu i Hercegovinu, pozorišne kuće u različitim evropskim zemljama imale su vrlo aktivnu ulogu. Jedan od najposvećenijih bio je “Theatre du Radeau” u režiji Francoisa Tanguya, koji je bio središnji dio kulturnog prostora “La Fonderie” u Le Manu (Zapadna Francuska). Le Radeau je mobilizirao druga pozorišta u Francuskoj i Evropi da učestvuju u inicijativama solidarnosti sa Bosnom i Hercegovinom, na primjer kroz kampanju za proglašenje „Sarajeva kulturnom prijestolnicom Evrope“. Francois Tanguy je nekoliko puta odlazio u Sarajevo tokom opsade, kao u ljeto 1994. kako bi sa svojim društvom izveo komad “Chorales”, slobodno inspiriran spisima Franza Kafke. Bio je i jedan od kandidata na listi “Evropa počinje u Sarajevu” za izbore za Evropski parlament 1994. i, u avgustu 1995, jedan od 5 kulturnih aktera koji su učestvovali u štrajku glađu nakon Avinjonske deklaracije.
Pozorište Radeau i „La Fonderie“ su organizovali i ugostili različite aktivnosti u svom prostoru, na primjer u oktobru 1993. trodnevni susret „Destrukcija slike / slike destrukcije“, sa intelektualcima, umjetnicima i filozofima iz bivše Jugoslavije i Francuske. Okupljanje je održano na inicijativu Dunje Blažević i Rade Iveković i definisano je kao “počast Sarajevu”, kako je Rada Iveković objasnila u svom uvodnom izlaganju: “Ovdje smo zajedno, u Francuskoj, jer se više ne možemo sresti na jugoslovenskom prostoru, u jugoslovenskim zemljama, i zato što postojimo. Posvetili smo ovaj susret Sarajevu jer je Sarajevo simbol ovog stapanja, ove kulturne mješavine koja je izvor naše patnje. Ovdje smo podjednako, mislim, Francuzi, jugoslovenski ili postjugoslovenski, jer se moralno ili emocionalno osjećamo kao Bosanci. Govoreći o Sarajevu, koje su Srbi bombardovali više od godinu dana, ne želimo zaboraviti niti umanjiti patnju onih koji su u drugim gradovima poput Mostara, ali i na drugim područjima, žrtve pojedinih Hrvata. Ili od drugih. (…) Ovdje smo da u kulturi kažemo ne, etničkom, ideološkom i intelektualnom čišćenju.”